بر رستگاری آدمی تصور می کردم
اما آن همه رویایی بود برای ما
برای تنهاییمان و برای آنچه آرزوی داشتن را در رویای خیس آدمی شعله ور می کرد
بادهای دیوانه می تازند و ما باز سخن ساز می کنیم
در آرزوی آنچه می خواستیم
|
|
| آدمهای غریب.. |
|
بر رستگاری آدمی تصور می کردم اما آن همه رویایی بود برای ما برای تنهاییمان و برای آنچه آرزوی داشتن را در رویای خیس آدمی شعله ور می کرد بادهای دیوانه می تازند و ما باز سخن ساز می کنیم در آرزوی آنچه می خواستیم |